حسین جانم

من یک کبوترم که تویی شهپرم حسین
صد شکر در هوای غمت میپرم حسین

اربابِ من تویی و به کس نیست مُرتَبط
در آستان کوی تو گر نوکرم حسین

بی شک بدون لطف تو من غرق میشدم
ای کشتی نجات من و یاورم حسین

لطفی که کرده ای تو به من مادرم نکرد
ای مهربان تر از پدر و مادرم حسین

من هم ز داغ تو به خدا قول میدهم
تا اینکه زنده ام بزنم بر سرم حسین

آخر به جرم چه کفنت نیزه ها شدند؟
آقای خوب و از همه کس بهترم حسین

باید که مثل پیکر تو زیر آفتاب
بی غسل و بی کفن بشود پیکرم حسین

هانی امیرفرجی