اشعار مناجات

ببخش اگر که دلم باخدا نشد امسال
مس وجود گدایت طلا نشد امسال

جواب لطف تورا با گناه میدادم
مرا ببخش که حقت ادا نشد امسال

داشتن ها را کسی با یک خطاب از ما گرفت
بی تعلق آمدیم و او حجاب از ما گرفت

مهر خوبان را تفضل کرد بالاجبار داد
ای فدایش آنکه حق انتخاب از ما گرفت

آشفتگی گیسوی ما شانه کم داشت
لبهای خشک ما فقط پیمانه کم داشت

وسع خریدار تو بسیار است امّا
یوسف به ما دادی ولی بیعانه کم داشت

داشتن ها را کسی با یک خطاب از ما گرفت
بی تعلق آمدیم و او حجاب از ما گرفت

مهر خوبان را تفضل کرد بالاجبار داد
ای فدایش آنکه حق انتخاب از ما گرفت

سودش فراوان ست و خیرش نیز بسیار است
آنکه تو را با قیمت جانش خریدار است

یاد من و دربدری های دلم باشید
پروانه ای دیدید اگر تا صبح بیدار است

خسته ام از روزهای بی تو بودن خسته ام

دست من که نیست, باور کن به تو وابسته ام

بادلم زائر شدم پیش تو, بی دل آمدم

دل به دلبر داده ام که اینچنین دلبسته ام

هرمردشتردار اویس قرنی نیست
هر شیشه گلرنگ عقیق یمنی نیست

هر سنگ و گلی گوهر نایاب نگردد
هر احمدومحمود رسول مدنی نیست

ای عزیز زدیده ها غائب,

ای به یازده امام ما نائب,

نور رخشنده معنی صائب,

کمکی تو نما بر این تائب,

من به شوق نگاه معشوقم
مینشینم گذر کند شاید
او که رد شد قسم دهم او را
شب ما را سحر کند شاید

تو طبیب حاذق و من هم که بیمارم حسین
نسخه ای را مرهمت فرما که تب دارم حسین

الدواء عند الحسین و الشفاء عند الحسین
قاب گشته بین خانه, روی دیوارم حسین

این روزها نگاه تو از خون دل تر است
گویا دلت حسینیه ی اشک مادر است

شال عزا دوباره نشسته به دوش تو
شالی که حیف, سوخته از آتش در است

نورِ مصباحِ انوری چون تو
در بیان بشر نمی آید
آن زمان که سخن ز مدح تو هست
کاری از شعر بر نمی آید