رضا اسماعیلی

اگر یکتبسم, حسن می شدیم

 مریدخصال حسن می شدیم

 دلروشنش را ورق می زدیم

 وبا نور او هم سخن می شدیم

خوردیم زمین و آسمان گم کردیم

در عالم خاک , بوی جان گم کردیم

قبر تو نه , می خورم به قرآن سوگند

ما ” قدر ” تو را در این جهان گم کردیم !

تردید مکن که کربلا آغاز است

بر بام سپهر , مژده ی پرواز است

لبیّک بگو به “هَل ِمن …” عاشورا 

این پنجره تا ابد به دنیا باز است

 رضا اسماعیلی

 

دوباره تنگ غروب و…..خدا دلم تنگ است

برای دیدن روحم بیا ,دلم تنگ است

دوباره تنگ غروب و سکوت وتنهایی

شبیه داغ شفق ,بی صدا, دلم تنگ است