حسن می شدیم

اگر یکتبسم, حسن می شدیم

 مریدخصال حسن می شدیم

 دلروشنش را ورق می زدیم

 وبا نور او هم سخن می شدیم

ز بویکرامات او چون بهار

 شکوفاو گل پیرهن می شدیم

به باغجمالش, قدم می زدیم

 شبیبلبل آن چمن می شدیم

 برایپراکندن عطر او

 جهانگرد, چون نسترن می شدیم

 چوگیسوی عرفان, به دست حسن

 شکن,در شکن, در شکن, می شدیم

 برایتماشای صبر خدا

 بهگرد حسن انجمن می شدیم

ز اومی گرفتیم, ما مشق نور

 بهتعلیم او, شب شکن می شدیم

چو او,بر هوس بانگ “لا” می زدیم

 “بلی”گوی عشق کهن می شدیم

 حسن,فصل پیوند دل های ماست

 بدونحسن, ” ما ” و ” من ” می شدیم

 نبودیماگربسته مهر او

 بهمولا قسم , ریشه کن می شدیم

 حسنسیرتان وارث آدمند

 چهخوب است ما هم , حسن می شدیم

 

رضا اسماعیلی