شعر مدح و مرثيه امام حسن

پای فقیران می‌رود سوی کریمان
تا اینکه بنشینند پهلوی کریمان
هرکس گداتر شد مقرب‌تر شد اینجا
هستیم ما زانو به زانوی کریمان

عشقی که به دل کاشته بودی ثمر آورد
هم آه شب آورد هم اشک سحر آورد

آنقدر کریمی که گدا از سر کویت
از آنچه دلش خواسته هم بیشتر آورد

چهارمين صراط مستقيم بود
كسي كه فرش خانه اش گليم بود
خدا نبود اگر چه او كريم بود
كسي كه كم صداش مي كنيم بود