چهارمين صراط
چهارمين صراط مستقيم بود
كسي كه فرش خانه اش گليم بود
خدا نبود اگر چه او كريم بود
كسي كه كم صداش مي كنيم بود
كرامتش به غربتش نمي خورد
كه دست هم به تربتش نمي خورد
اي انتهاي ابتدا نداشته
غريب مردِ آشنا نداشته
كه سفره ي تو كم گدا نداشته
كرامت تو انتها نداشته
بگير دست سائل مرا حسن
برس به داد بي قرار “يا حسن”
دو چشم تو دو چشمه ی شراب ساز
که ذره پرورند و آفتاب ساز
سریع الاستجابه مستجاب ساز
سکوت کردن تو انقلاب ساز
که زیر گنبد کبود ، کربلا
نبود صلح تو نبود کربلا
چه قدر از تو کم غزل نوشته اند
لب تو را پر از عسل نوشته اند
تو را دلاور جمل نوشته اند
که دشمنان تو را اجل نوشته اند
به معرکه کم از علی نداشتی
سپاه و لشکری ولی نداشتی
تو را یکی دو روز قبل از عید کشت
رخ کبود و گیسوی سپید کشت
شهید کوچه بودی و شهید کشت
زنت تو را به خاطر یزید کشت
تو زخم از زبان شهر خورده اي
تو اولين امام زهر خورده اي
به غربت تو اعتنا نمی کنند
تو میروی تو را رها نمی کنند
حرامیان چرا حیا نمی کنند
به کشتن تو اکتفا نمی کنند
غریب غیر قابل تصوری
جنازه ای هنوز تیر میخوری
دو چشم خسته ات پر از ستاره بود
تمام عمر در دلت شراره بود
دلیل این جگر که پاره پاره بود
فقط شکسته های گوشواره بود
فقط تو دیده ای که مادرت نشست
به رو خاک ، گوشواره اش شکست
حامد خاكي