ماه محرم تمام شد
ای وای من که ماه محرم تمام شد
ماه عزا و نوحه و ماتم تمام شد
از “کاف” و “ها” گذشته به “…رکزا” رسیده است(۱)
فصل نزول سوره ی مریم تمام شد
خاموش محتشم که دلم غصه دار گشت
“باز این چه شورش است…” در عالم تمام شد
بر روی پشت بام حسینیه چاووشی
گفتا به آه و ناله دمادم : “تمام شد”
امسال هم برای غمش کم گذاشتم
افسوس میخورم سه دهه غم تمام شد
اصلا خوشابحال کسی که به او رسید
وقتی زمان توبه ی آدم تمام شد
من بیشتر برای همین غصه میخورم
-هیهات- رزق و روزی اشکم تمام شد
گفتم بیایم و نمکت روزی ام شود
دیر آمدم؟مگرکه غذاهم تمام شد ؟
از آخرین غروب محرم دلم گرفت
رقص جنون بیرق و پرچم تمام شد
****
گفتم غروب و سوی حرم دل روانه شد
با روضه های او غزل ام جاودانه شد
ارباب بی کفن شه شیب الخضیب حسین
دور از وطن فتاده و خدالتریب حسین
علیرضا خاکساری
(۱) ابتدای سوره ی مریم (کهیعص – ذِکْرُ رَحْمَةِ رَبِّکَ عَبْدَهُ زَکَرِیَّا …) و آیه ی آخر سوره ی مریم (…وَکَمْ
أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِکْزاً )