هر شب که آه تا به سحر گاه می کشم

هر شب که آه تا به سحر گاه می کشم
با اشک شعله بر جگرِ ماه می کشم

تا باز هم به شِکوه نگویند بس کنم
آهسته گریه می کنم و آه می کشم