ام المصائب

کربلا در خاطراتم خون و خنجر ماند و بس
یک دلِ آشفته و صد داغِ دلبر ماند و بس

آنچه از دشتِ بلا در خاطراتم پُر شده
اشکِ خونِ دیده ی ساقیِ لشکر ماند و بس

از کنارِ قتلگه وقتی عبورم داده اند
دیده ام دشتی پُر از گلهای پَرپَر ماند و بس

تا که آن شب خونِ زلفت را ز اشکم شسته ام
تازه فهمیدم برایم از تو یک سر ماند و بس

با خودم گهواره ی شش ماهه ات را می برم
چون در آن عطرِ غمِ لالای اصغر ماند و بس

عصرِ عاشورا مرا وقتی که جولان داده اند
در نگاهم شرحی از تصویرِ محشر ماند و بس

وقتِ رفتن سوی کوفه آخرین آهِ نگاه
گو فقط سوزی خزان از باغِ کوثر ماند و بس!

 هستی محرابی