اِحرام بَستَم

شاعر نشَسته بینِ صَحنِ انقلابِ تو
صَحنی که دارَد چشمه هایِ روشَن و جاری
هَرگوشه اش یادآوَرِ شعریست طوفانی
شاعر چه دارَد غیرِ مَضمون هایِ تکراری

مَن کودَکِ گُمگَشته ی دیروزِ این صَحنَم
بیزارَم از امروزِ خود بسیار بیزارَم
کارِ من ازآهو گُذشته ضامنِ آهو
دیروز کَفتَر بودَم و امروز کَفتارَم!!!

از اَسب افتادَم وَلی بَراَصلِ خود هَستَم
بویِ خوشِ بال و پَرَم را خوب میفَهمَم
تا آسمان هَم پَر کِشَم سویِ تو می آیَم
فَوّاره ی حوضِ حَرَم را خوب میفَهمَم

از لُطفِ تو یک پیرِ پالان دوز هَم گاهی
دارَد خَبَر از ماؤرا و ماؤرایی ها
مَن شَک ندارَم گوشه چَشمی از شُما آقا
میسازَد از هَر عاشقی شیخِ بَهایی ها

مَستِ زرشکُ و نُقلِ بازارِ رضا هَستَم
شاید هَمین سَهمِ مَن از هَشت آسمان باشَد
تَرسی نَدارَم از کَفَن وَقتی ببینَم که
خَطِ دُعایِ رویِ آن با زَعفران باشَد

اِحرام بَستَم بارِدیگَر پاک و مَعصومَم
حَجِ فَقیران هَستی و مَن مَستِ میقاتَت
دیروزهایَم گُم شُده دَر این حَرَم , حالا
بایَد بگیرَم بَچّگی را از اَماناتَت

محسن کاویانی