با دست می گردم بـه دنبال سـر تـو

با دست می گردم بـه دنبال سـر تـو
سوئی ندارد چشم های دختر تو

از بس که سیلی خورده ام از این و از آن
آخر شدم من هم شبیه مـادر تو

دیگر توان راه رفتن هم ندارم
شاهد بـود بـر مـاجرایم خواهر تـو

من دفتر شعر و غزل های تو بودم
واژه به واژه خط خطی شد دفتر تو

با دیدن وضع تـو ؛ درد از خاطرم رفـت
ای سر بگو با دخترت کو پیکر تو ؟

از ضرب سنگ و خیزران ؛ افتادن از نی
بابا بـهم خـورده نما و منظر تـو

از بس که جایت روی هر نیزه عوض شد
افتـاده شکل صد سنان بـر حنجر تو . . .

شاعر:رضـــارســـولــی