حسن جان

شیرین تر از شکر که بر لب می نشیند
بر روی لب یا رب و یا رب می نشیند
الحمدلله بر لبان دائم الذکر
اسماء حسنایش مرتب می نشیند

پروردگارم گاه در رخت امامی
نزدیک اصحاب مقرب می نشیند
توحید را باید بیاموزد به خوبی
هر دانش آموزی به مکتب می نشیند
باب الحسن باب الی الله است بی شک
طالب برای درک مطلب می نشیند
تنها به شوق فتح بابی سالک شهر
پشت در این خانه هر شب می نشیند
عبدم همان عبدی که با دستی به سینه
در نزد مولایش مودب می نشیند
اِنّی اُحِبُّک های من از دل بر آمد
پس خوب بر جان مخاطب می نشیند
وقت توسل نام آقایم به جای
اوراد و اذکار مجرب می نشیند

پس می نویسم ” یا الهی” را “حسن جان”
اِنّی تَوَسَلتُ بِکُم مولا حسن جان

قال نبی المؤتمن اهلا و سهلا
قال امام الممتحن اهلا و سهلا
گرم خوش امد گویی ات هستند اقا
فرمود زهرا سوما اهلا و سهلا
 جمع  کسا با تو یقینا جمع تر شد
ای چارمین پنج تن اهلا و سهلا
عین الرسولی و به عشق تو بلند است
اوایی از سوی قرن اهلا و سهلا
کعبه نشسته در سر راهت بخواند
دوم علی بت شکن اهلا و سهلا
زهرا بپوشاند تو را و دم بگیرد
با دکمه های پیرهن اهلا و سهلا
هم حیدر و هم فاطمه هم مصطفایی
جمع همه در یک بدن اهلا و سهلا
شیرینی عمر بتول و مرتضایی
ای خسرو شیرین دهن اهلا و سهلا
یک زن تمام کفر مطلق بود دیروز
ای خار چشم بیوه زن اهلا و سهلا
اوازه ات پیچیده در جان طبیعت
سر میدهد مرغ چمن اهلا و سهلا
از محضرت دارم تمنایی ولیکن
پیش از شروع هر سخن اهلا و سهلا
من رعیتی هستم که اربابم رسیده
 ای حضرت ارباب من اهلا و سهلا
از عالم زر عاشق روی تو هستم
ای حضرت عشق کهن اهلا و سهلا
روزی می ایی دیدن قربانی خود
پس مینویسم بر کفن اهلا و سهلا
لبهای من از ذکر تو سیری ندارد
یا نور عینی یاحسن اهلا و سهلا

اهلا و سهلا یابن زهرا یابن حیدر
اهلا و سهلا مجتبی یا سبط الاکبر

با نور تو نور سحر از سکه افتاد
تا آمدی شمس و قمر از سکه افتاد
افتاده بود از سکه یوسف بعد حیدر
تو آمدی و بیشتر از سکه افتاد
وقتی که هستی قبله ی سیار عالم
پس کعبه حق دارد اگر از سکه افتاد
بوسیدن روی تو احلی من عسل بود
شیرین زبان پیشت شکر از سکه افتاد
بیش از طلا خاک قدمهایت می ارزد
با گرد راهت سیم و زر از سکه افتاد
بس بود اگر تنها تو بودی مرد خلقت
بعد از هبوط تو بشر از سکه افتاد
سر هم اگر نذرت کنم بی آبرویی ست
ای سرورم اینگونه سر از سکه افتاد
جز قبر خاکی تو من جایی ندارم
در چشم من کوه و کمر از سکه افتاد
خیلی حسن آمد به دنیا بعد تو لیک
حسن تو اقاجان مگر از سکه افتاد ؟

بین تمامی حسن ها شاهکاری
ای مجتبای حیدری همتا نداری

روح زلال شبنمستان مدینه
خورده گره با نبض تو جان مدینه
انوار تو دنیای ما را کرده روشن
ممنونتیم ای ماه تابان مدینه
دیگر فراز ماذنه بر خود نبیند
مثل تو داوود خوش الحان مدینه
خدمتگزاران تو اهل اسمانند
جبرییل و میکائیل دربان مدینه
روی کرم روی سخاوت استوار است
در سایه ی مهر تو بنیان مدینه
بعد از امیرالمومنین سوی تو باشد
چشمان پر اشک یتیمان مدینه
در شهر عمری خانه ات را میشناسند
بیت الکرامت بیت الاحسان مدینه
از ابروی خویش حتی ابرویی
دادی به مسکین پریشان مدینه
دیروز در دولت سرایت سائلی بود
امروز شد یکباره سلطان مدینه
از برکتت هرشب تنور شهر گرم است
عطر تو را دارد فقط نان مدینه
پی میبرد دل کندن از خاکت چه سخت است
هر کس که شد یک دفعه مهمان مدینه
ما را شهید تربت پاکت نوشتند
پس جان ما بادا به قربان مدینه
قطعا خبرهای خوشی دارد به دنبال
بیداری فردای وجدان مدینه
 جای قلم تیغ دو دم باید بگوید
در شرحی از ان روی پنهان مدینه
روزی رسد بر گوش وراث سقیفه
امواج فریاد خروشان مدینه
صبح فرج ال خلیفه تار و مار است
با ضربه شصتی از گروهان مدینه
باشد قرار منتقم با فاطمیون
 بعد از ظهورش دور میدان مدینه
پر میشود از دودمان لات و عزی
سلول به سلول زندان مدینه
نام علی و بچه هایش را گذاریم
بر هر ورودی اتوبان مدینه
عالم رسد بر خانه ی زهرا اطهر
وقت عبور از هر خیابان مدینه
دنیا به جز اولاد زهرا شهروندی
فردا نمی بیند در استان مدینه
شیرین کند مانند سوهان قم اینبار
کام جهان را طعم سوهان مدینه
از طرح ایوان نجف الگو بگیریم
در نقشه ی احداث ایوان مدینه
پر میشود صحن بقیع از عطر مهدی
این است فردای درخشان مدینه

چشم انتظار انتقامی آتشینیم
صبح فرج ای کاش باشیم و ببینیم..‌.

علیرضا خاکساری