حسین جان

«من از خدا که تو را آفرید ممنونم
از آنکه روح به عالم دمید ممنونم»

از آن که در رگ تو خون خویش جاری کرد
از آن که در تو خودش را کشید ممنونم

به زیر بارش سخت عذابِ غم بودم
از اینکه چتر تو آقا رسید ممنونم

من از کسی که در این خیمه گاه راهم داد
و از کسی که مرا هم خرید ممنونم

چه با مرامی و خوبی ، چقدر آقایی
من از خدا که تو را آفرید ممنونم

 حامد آقایی