روسیاه آمدم امّا

با نگاه تو شدم عاشق ارباب کریم

به حسینت قسم این گمشده دریاب کریم

روسیاه آمدم امّا تکیه گاهم شاهاست

آمدم با سر خونین سوی محراب کریم

بگذر از جرم و خطایم به غروبی کهگذشت

از سر عمّه ی سادات و حرم آب کریم

آب و آتش با هم از دشت غم آمد بهحرم

عفو کن عفو به آن دختر بی تاب کریم

این طرف دختر دردانه ی حیران نجف

آن طرف بر سر نی دین تو شد قابکریم

به همان قاریِّ نیزه به غم مجلس می

توبه ام بشنو و وا کن خودت ابوابکریم

با نگاه تو خدایی می شود عبد حقیر

می شوم یاور تنهاییِّ سرداب کریم

 

حسین ایمانی