روضه جانسوز حضرت زهرا (س)

هیجده سال داشت اما حیف, گیسوانش سفید شد مادر

چقدر روزهای پایانی دردهایش شدید شد مادر

رد شد از بین چادر خاکیش , تندبادی ز تازیانهء غم

بعد از آن ضربه های پی در پی , سرو قدش چو بید شد مادر

دستی آمد شبیه ابر سیاه روی خورشید عشق را پوشاند

صورتی همچو آسمان نیلی ,رنگ و رویش جدید شد مادر

تا که شمشیر در غلاف آنروز باز کرد بند بند بازو را

وحی بارید و شآن تنزیل آیه های حدید شد مادر

پای یک میخ در میان بود و سینه اش مثل باغ میخک شد

دیگر از زنده ماندن محسن , پشت در ناامید شد مادر

او به یک دست خود قنوت گرفت , ذکر”عجل وفاتی”اش برلب

 چون دعا کرد تا رسد مرگش , طول عمرش بعید شد مادر

ناله می کرد بین خواب حسن : راه خانه ! نه از آنسو نیست 

 چشم بگشا ببین که کوچه پر از دستهای پلید شد مادر

با سرانگشت خود حسین امروز طرح یک روضه روی خاک کشید

مردی با دستهای بسته و یک ,زن زخمی کشید!شدمادر

من , حسین و حسن کنار هم مثل آن وقتها نشستیم و

وسط بازی کبوتر پر , آنکه اول پرید شد مادر

کار دیگر گذشت از کار و خیره بر در به ناله می گویم

آتش و میخ و یک لگد , آنروز , پشت این در شهید شد مادر

محمد جواد مهدوی