در گوشه ی خرابه گلستان رقیه است
شأنِ نزولِ ســوره ی باران رقیه است
تفســیرِ آیــه آیــه ی قرآن رقیه است
این دخترِ شــبیه به طوفان رقیه است
شهزاده ای که کاخِ ستم را خراب کرد
با حفظِ چادرش به خــــدا انقلاب کرد
از بهترین عشیره و ایل و تبار بود
از نسلِ شاهِ خیبرِ دُلدُل سـوار بود
آیینه ی تمـــام نمـــایِ وقـــار بود
درگوشه خرابه خودش ذوالفقار بود
خلقاً و ظاهراً خودِ زهرایِ اطهر است
این دخترِ سه ساله به عالم برابر است
زهراترین مقام ، مقامِ رقیه است
خورشید محوِ ماهِ تمامِ رقیه است
پایانِ عشق حسنِ ختامِ رقیه است
کرب و بلا شروعِ قیامِ رقیه است
یعنی اسیر هست ولیکن اسیر نیست
او سرفراز بوده اگر سر به زیر نیست
بیچاره نیست… چاره ی عالم رقیه است
الگویِ جـود و بخششِ حاتم رقیه است
نقشِ نگیـــنِ حلقه ی خاتم رقیه است
زیباتریــــن دلیـــلِ محرَّم رقیه است
او صبر را به حضرتِ ایّــوب داده است
یک ذره اشک هدیه به یعقوب داده است
ذکرِ رقیّه افضل الاذکــــارِ زینب است
بانویِ ما همیشه مددکــــارِ زینب است
با دست های کوچکِ خود یارِ زینب است
در کربـــلا رقیّه علمــــدارِ زینب است
سرشار از شمیمِ گُلِ یاس بوده است
بالانشینِ شـــانه ی عبّاس بوده است
از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام
با دست های بسته و در بین ازدحــام
در گوشه ی خرابه کند باز هم قیــام
حُسنِ ختامِ کرب و بلا بوده این پیام :
ما آبرویِ خویــش به خنجر نداده ایم
سر داده ایم از سر و معجر نداده ایم
ابراهیم زمانی قم