شعر ولادت امام جواد (ع)

حاتم از یک تار مویت خلق شد , ابن الرّضا

کل عالم ز آبرویت خلق شد , ابن الرّضا

صد بهشت از عطر و بویت خلق شد ابن الرّضا

ماه ,از اکسیر رویت خلق شد ابن الرّضا

سائل کوی توأم , آقا… “تَصَدَّقْ” بر گدا

تاب گیسوی توأم , آقا… “تَصَدَّقْ” بر گدا

قلب ما باب المجانین و کرامت از شما

راه تو باب المراد و استقامت از گدا

شاه راه سائلان , باب الجواد ابن الرّضا

اسمِ اعظم , نام تو باشد به درگاه خدا

ای علی اکبر دوم , عزیز فاطمه

به چه شیرین , بردن نامت کنار علقمه

علقمه , باب الحوائج , نام تو غوغا کند

“یا جواد” و “یا جواد” ,عباس هم امضا کند

بعد یک کرب و بلا , شوری به دل برپا کند

آخرش هم کاظمین تو گره را وا کند

میروم یک روز از کرب و بلا تا کاظمین

با شعار “یا جواد” و “یا لَثاراتَ الحسین”

دست خالی آمدم ,ای سفره دار محترم

از گدایان توأم , ای سایه ات روی سرم

ای فدای چشم هایت هم پدر هم مادرم

حاجتم این است: یک شب , پا برهنه , در حرم

در حرم , آرام ,یک گوشه ,من و ذکر “رضا”

روضه میخوانم برای غربت خون خدا

روضه ی مادر ,علی , با دست بسته ,کوچه ها

یادی از قبر حسن ,در حسرت ایوان طلا

جان فدای قلبِ بی تابِ تو و بابای تو

غرق در داغ علی و فاطمه ,دنیای تو

عرض خود را اینچنین میبندم و رد میشوم

از غلامان توأم , هر چند هم بد میشوم

از دعاهای شما ,راهیِ “مشهد” میشوم

میروم مشهد ,همانجا وقف مرقد میشوم

ای جواد بنُ الرّضا , بابُ الجوادت محشر است

رفتن از بابُ الجواد ,از هر دری شیرین تر است

پوریا باقری