شعر ولادت حضرت ابالفضل(ع)

مثل کبوتران که به پر داشتن خوشند
پروانه ها به شمع سحر داشتن خوشند
ما زیر پای او جگری پهن کرده ایم
امثال ما فقط به جگر داشتن خوشند
آنانکه هیچ درخور نامش نداشتند
نذر. قدوم بار به سر داشتن خوشند
این کیسه های خالی ما سالهاست با
نان از تنور فاطمه برداشتن خوشند
از معجزات مزد کنیزی فاطمه است
این نخلها اگر به ثمر داشتن خوشند
تنها اگر پسر شود آواره حسین
این مادران به فیض پسر داشتن خوشند
این خانواده که همه خورشید پرورند
حالا تمامشان به قمر داشتن خوشند
لاجرعه مستها همگی یکدلندو بس
مدیون چشمهای ابوفاضلندو بس
گاهی بهار با چمنش جلوه میکند
پیغمبرانه در قرنش جلوه میکند
یوسف هوار میکشدو جامه می درد
وقتیکه بوی پیرهنش جلوه میکند
لبهای خویش را که کمی آب میزند
مثل عقیق بر دهنش جلوه میکند
بر بام کعبه میرود و خطبه میکند
وقتی رگ ابوالحسنش جلوه میکند
در سجده های نافله های شبانه اش
ارثیه های پنج تنش جلوه میکند
با هیبت و جلالت ام البنینی اش
عباس دست بت شکنش جلوه میکند
گاهی میان هیات ما دم که میدهند
در دستهای سینه زنش جلوه میکند
آمد امامزاده مانوس اهل بیت
محرم ترین محافظ ناموس اهل بیت
آماده ام دوباره مسلمان کند مرا
با یک نظر ابوذر و سلمان کندمرا
ازاو توقع من از این هم فراتر است
حتی اگر که نوح و سلیمان کند مرا
از جلوه های ذاتی چشمش بعید نیست
یعقوب و خضر و یوسف کنعان کند مرا
خرده مگیر پشت حرم زوزه میکشم
قلاده بسته ام سگ دربان کند مرا
باب الحسین میشود و بنده میخرد
آماده ام که کلب نگهبان کند مرا
آنجا که پای مرکب او میکند گذر
عشق است اگر که ریگ بیابان کند مرا
وقت ورود دسته به هیات خدا کند
تیغ علم بیایدو قربان کند مرا
آنانکه از سرای تو پا پس کشیده اند
واللهِ ارمنی علم کش ندیده اند
عباس آمده که برادر شود,همین
پایش رکاب حضرت خواهر شود همین
نزد حسین آمده با سربزیری اش
امضای سربلندی مادر شود همین
دستی که داد واسطه دستگیری است
دستش بناست شافع محشر شود همین
آمد به یمن منضب باب الحوائجی
مشکل گشای اینهمه نوکر شود همین
پیش بنات فاطمه قد راست کرده است
تا سایبان چند کبوتر شود همین
با آن جلالت و عظمت آمده فقط
امید مادر علی اصغر شود همین
انصاف نیست خشکی لبهای تشنه اش
با بند خیس مشک کمی تر شود همین
او آمده دل همه را ترجمه کند
سقا و آب و علقمه را ترجمه کند
.
محمد جواد پرچمی