شعر ولادت حضرت زینب(س)

اگر نشانه اى از کوه و آبشارى هست
اگر خزان مرا شوقى از بهارى هست
اگر که از سرِ لطف تو بى قرارى هست
اگر که بال و پرى هست..اعتبارى هست
فقط به خاطرِ عرض ارادتم به شماست
به جان مادرم اصلاً سعادتم ز شماست

تورا به صفحه ى دل شاعرانه باید گفت
ز معجزات بیانت ترانه باید گفت
ز غصه هاى دلت بى بهانه باید گفت
ز دشت کرب و بلا عاشقانه باید گفت

به نقطه نقطه ى شعرم نظر بفرمایید
مرا براى غلامى خبر بفرمایید

“تو خواهرى و برادر تو مادرى و پدر
گهى حسینى و عباس و گه خود حیدر
تو وجه مشترکى بین سوره ى کوثر
تو شاه شام بلایى…رقیه سرلشکر

فداى ذکر قنوت و سجود تو بانو
خلاصه گشته خدا در وجود تو بانو

در انعکاس نگاهت على شده جارى
تو فاطمى نسبى عینه شاه کرارى
براى دخترکان حرم علمدارى
ملیکه اى و منم آن غلام دربارى

بیا و بر منِ درمانده تکه نانى ده
مسیح خانه ى مولا..مرا تو جانى ده

تو ارث بردى ز مادر مقام عصمت را
تو شان دادى به پاکى..حجاب و عفت را
تو ارث بردى ز حیدر شکوه و غیرت را
و استوار نمود خطبه ات ولایت را

به لحنِ حیدرىِ تو هزار اى والله
وقارِ مادرى تو..هزار اى والله

حرم حرم حرم از روى لب نمى افتد
به سنگ فرش حرم رنگ شب نمى افتد
مدافع حرم از تاب و تب نمى افتد
ظفر به لطف دعایت عقب نمى افتد

به زودى کار همه دشمنانِ تو زار است
مدافع حرم تو خود علمدار است

حسین روز و شب و ماه و آفتابت بود
حسین تکه کلام و گل و گلابت بود
حسین ماه تمامت میانه قابت بود
حسین نان تو بود و حسین آبت بود

تو وقف کردى خودت را براى خون خدا
تو ایستادى همیشه به پاى خون خدا

براى وصف تو واژه اگر کم آوردم
به جاش پیش قدومت سرى خم آوردم
براى زخم دلم باز مرهم آوردم
میانه مجلس تو نوحه و دم آوردم

ستاره ى شب ارباب..قبله ى حاجات
شهیدِ زنده ى گودال..عمه ى سادات

اگر حسین تنش زیر دست و پاها بود
براى ذبح سر او اگر که دعوا بود
و حرفِ شمر ها به هم بفرما بود..
چقدر کرب و بلا در نگات زیبا بود

تو چنگ بر رخ خود مى کشیدى با فریاد
رسید مادر تو پاى پیکرش..اى داد

آرمان صائمى