دختری آمد از قبیله ی عشق
نذر راهش سبد سبد احساس
عالمی غرق شور لبخندش
کاشف الکرب حضرت عباس
جبریل آمده که از حالا
بین این خانه نوکرش باشد
پدر او حسین‌فاطمه و
ام اسحاق مادرش باشد
مادرش از عطا و لطف خدا
دختری ماهپاره آورده
عمه جان هم به یمن امدنش
دو عدد گوشواره آورده
صد ملک آمدند اینجا تا
از کف پاش بوسه بردارند
بین این خانه همهمه افتاد
نام او را رقیه بگذارند
ای برادر بیا نگاهش کن
حالتی بین چهره اش پیداست
به که رفته رقیه ؟ میبینی
چِقَدَر مثل مادرم زهراست
آمدی تا که باز بابایت
بین این خاندان پدر بشود
آمدی تا زشوق آمدنت
دیده ها عاشقانه تر بشود
ای فراتر ز هاجر و مریم
ای گل یاس شاخه طوبا
نازنین دختر عشیره عشق
نور پاک سلاله ی زهرا
از تماشای روی زیبایت
مرغ دلهای ما غزلخوان شد
تا زمینی شدی در این دنیا
آسمان خدا چراغان شد
کیستی ای همیشه دردانه
کیستی ای ستاره,ای مهتاب
ای فدای تو عالم امکان
نازدانه ی حضرت ارباب
هی بهانه نگیر , عمه ببین
پیش قنداقه ی تو هرشب هست
از همین ساعت تولد تو
پیش تو تا همیشه زینب هست
تا همان لحظه های در کوفه
تا همان لحظه های کرب و بلا
تا اسیری ما و بزم حرام
تا همان جا که میبرند تورا
در کنارت همیشه میبینم
لحظه ها شور و حال عمرت را
که فدای حسین خواهی کرد
همه ی این سه سال عمرت را
«امیرفرخنده»