شهادت امام هادی(ع)

مرغ دل شکسته ی ما جَلد سامراست

درعرش بزم روضه ی دلدار ما به پاست

شال سیاه غصِّه روی دوش ِ ماسِواست

ذکر علیُّ و فاطمه  واویلتا خداست

زهر ستم به جان امام حرم بلاست

     این ناله ها شبیه به نجوای نینواست

کینه جواب رحمت و احسان و جود شد

با زهر دشمنی تن یارم  کبود شد

سوز ستم روانه به هر تار و پود شد

روضه به رنگ شعله و از جنس دودشد

شد دیده تار و گریه ی بر گونه رود شد

 غم سهم سینه ها شده و دم  دم ِ عزاست

هادیِّ آل فاطمه    افتاده برزمین

دین خورده ضربه از ستم و ظلم و جور و کین

واویلتاست نغمه ی لبهای مومنین

اشک امام عسگریُّ و آه مسلمین

با ناله های حیدر و کوثر شده قرین

 این سامرا  ادامه ی غمهای کربلاست

اینجا شراره سهمیِّه ی سینه و دل است

آنجا به روی حنجر دین تیغ قاتل  است

جسم امیر تشنه و بی سر به ساحل است

از اشکهای فاطمیُّون ناقه در گِل است

زینب اسیر و نیزه نشین در مقابل است

 ناموس عشق  همسفر دشمن خداست

از سامرا به کرب و بلا می روم بیا

با من بگو حسین و بیا سوی کربلا

شش گوشه است و چاووش و سینه زنیِّ ما

بین الحرم   حریم کرم  شاه باوفا

آب فرات و علقمه و ساقیُّ و نوا

      حالا نوای فاطمه یابن الحسن بیاست

حسین ایمانی