كفيل الزينب

از تماشاي رُخ ماه تو شد مهتاب مست
از طلوع چهره ات ، هنگام مَد شد آب مست

پشت هر پلك تو يك ميخانه پنهان است…اگر
چشمهايت هست در بيداري و در خواب مست

ما چه مي فهميم تأثير تماشاي تو چيست ؟
آن هم آنجا كه شده با ديدنت ارباب مست

“ياكثيرالسّجده ” از حال تو در وقت نماز
مي شود تسبيح و مُهر و مسجد و محراب مست

كاشف الكرب و ابوالقربه ، كفيل زينبي
برتو وابستند پس هستند اين القاب ، مست

باب حاجاتي و خوانديمت اگر باب الحُسين
بوده ايم ازعالم ذر باتو در اين باب ، مست

“تشنه ي آب فراتم اي اجل مهلت بده”
تا نَمُردم مي شوم از اين شراب ناب ، مست ؟

چارده قرن است كه در حسرت لبهاي تو
دور قبرت آب ميگردد در آن سرداب ، مست

محمدقاسمي