لطف نگاه تو همه دار و ندار ماست

در  قلبمان  برای شما  جا  نداشتیم

اصلاً  هوای  فاصله ها  را  نداشتیم

تا این که  ما عبور کنیم ازمسیرتان

آماده   بود جاده  ولی   پا  نداشتیم

در  عرصه ی گناه جسورانه تاختیم

شرم  از  نگاه حضرت زهرا نداشتیم

از بس صدا زدیم شب و روز,این و آن

وقتِ  اَدای  لفظِ((خدایا !)) نداشتیم

معلوم نیست گریه ی ما چند میخَرند

حالا  که  قطره آمد و  دریا نداشتیم

ماه محرّم آن  دهه ی اوّلش عزاست

انگار  بعد از آن غم عظمی نداشتیم

گر  روی تو ز چشم ترِ ما نهان نبود

قطعاً که این  همه اگر- امّا نداشتیم

با این همه سیاهی و با این همه گناه

بیچاره  می شدیم,   شما را نداشتیم

لطف  نگاه تو  همه دارو ندار ماست

چیزی  نداشتیم   اگر  آقا   نداشتیم

صد مرده زنده می شود از ذکر نام تو

نابود  می شدیم ,    مسیحا نداشتیم

در  حلِّ  جدولی که  وفا  بود  نام آن

غیر  از ﺳﺆال   زیر   معمّا   نداشتیم

ما    گفته ایم   پیروِ   راه   شهادتیم

داشتیم  حُرمت  شهداء  یا نداشتیم؟

 بس کن (اسیر), قافیه ها همتمام شد

اسمی که ختم می شده با (آ )نداشتیم

  حمید رمی