ما را سری ست گرم هوای تو یاحسین

ما را سری ست گرم هوای تو یاحسین
آن هم سری که گشته فدای تو یاحسین

با اینکه عافیـت طلبی در مرام مـاست
ما را ست اشتـیاقِ بَـــلای تو یاحسین

خاصیّت غدیــر , در این بود که شدیم
تسلیـمِ مَحــضِ امـرِ ولای تو یاحسین

حتمی ست حُسنِ عاقبت ما که از ازل
ما را نوشته اند به پای تو یاحسین

جا دارد اینکه کعبه بیاید به طوف ما
گــر جان دهیم بینِ منای تو یاحسین

پیراهن حریرِ بهـشــت برین نداشت
نوری که داشت رخت عزای تو یاحسین

شبهای جمعه تا به سحر غبطه می خوریم
بر زائــــرانِ “کربــبلایِ” تو یاحسین

در حسرت چـکـیدنِ اشکی که داشتیم
در جایْ جایِ صحن و سرای یاحسین

جز آتشی به حضرت موسی نشان نداد
آن کس که جلوه کرد برای تو یاحسین

هنگام قبض روح , برایت به قتله گاه
آغوش باز کرد خدای تو یاحسین

فریاد استغاثه ی تو تا به عرش رفت
گرچه گرفته بود صدای تو یاحسین

وقتی کشیده شد ز سر شانه ات به جبر
آتش گــرفت قلــب ردای تو یاحسین

سجّاد روز دفن تو خَم گشت , ساعتی
در جستجوی چند هجای تو یا حسین

دل بست بعد فاطمه , باد صبا چه زود !
بـر زلف روی نیزه رهای تو یاحسین

محمّد قاسمی