دوبیتی

مده بر من به غیر عشق رویت
بزار باشم گدای پست کویت
بزار آواره باشم در پی تو
یه روزی تا نشینم رو به رویت

امان از درد سخت نا امیدى
چه سازم هرچه بد کردم تو دیدى
تو دانى آن چه را مردم ندونند
گمونم دیگه از من دل بریدى

نمى ره یاد تو از این خیالم
ز پا افتاده و بشکسته بالم
شبیه محتضر در بستر مرگ
غریبونه به یاد تو بنالم

چه سازم هر چه سازم دل غمینم
کجایی تا بیام پیشت بشینم؟
دلم حیرون چشام گریون همیشه
کجا رو بنگرم رو تو ببینم؟

دلم بر دام عشق تو اسیره
خدا عشق تو رو از من نگیره
همه امید نوکرهات شده این
یه روز از عشق تو مولا بمیره
دوچشمونت چراغ نیمه شبهاست
نگاه تو امون مضطربهاست
نسیم با صفاى نام تو یار
طراوت بخش این خشکیده لبهاست

کسى کو با تو صحبت کرده باشد؟
ز تو یک یادگار آورده باشد؟
میون همرهان آیا کسى هست؟
که زائر بر رخ بى پرده باشد؟

مسوزان با نگاهت حاصلم را
بخر عمر سراسر باطلم را
همه با تو رفیق و من ز تو دور
مسوزان این دلم را, این دلم را

دلم جز وصل تو خواهش نداره
ببین حال دلم پرسش نداره
اگر دل خونه ى غیر از تو باشه
خدا داند دگر ارزش نداره

امان از بلبل بى آشیانه
ندارد ذوق آواز و ترانه
بیا اى گل به دامانت نهم سر
مگیر این قدر از دستم بهانه

کسی جز تو مرا یاور نباشه
کسى فکر من مضطر نباشه
کسى صبر تو مولا را نداره
بجز تو سایه اى بر سر نباشه

رسد آیا زمانى نازنینم
که پهلوى تو مولایم نشینم
تومشغول عطا بر سائلان باش
که من آسوده رویت راببینم

نمی دانم چه می خواهى ز جانم
که من گم کرده راهی نا توانم
نیم من لایق این گونه رفتار
مکن شرمنده ام اى مهربانم