مخمس مدح امیرالمومنین

پا را به سمت میکده پیمانه می کِشد
ساقی مرا به داخل میخانه میکشد
فال مرا گرفته و دیوانه می کشد
کار مرا ببین به کجاها نمی کشد

هستم همیشه سائل این در، ابوتراب

عابد بخوان دو آیه که وقت اذان شده
وقت گرفتن از در این آستان شده
عمریست ریزه خوار همین لقمه نان شده
آنکه همیشه آمده و میهمان شده

لطفش همیشه از همه بهتر،ابوتراب

امشب زیاد می زده و کم نمی زنیم
ما جز علی که از احدی دم نمی زنیم
ما رو به غیر شاه دو عالم نمی زنیم
حرفی به جز چشیدن زمزم نمی زنیم

هستی فقط تو ساقی کوثر،ابوتراب

لطف تو با خدای خودت مو نمی زند
دلداده ی علی به کسی رو نمی زند
هرگز به جز برای تو زانو نمی زند
دم غیر مرتضی علی یاهو نمی زند

یا مرتضی علی مدد حیدر ابوتراب

غیر از شما برای من آقا نمی شود
وصف بزرگی تو که املاء نمی شود
بی نام نامی ات گره ای وا نمی شود
مرده است هر که سائل مولا نمی شود

از هرچه هست برتری و سر،ابوتراب

تشنه شدیم و بارش باران درست شد
در سفره های خالی مان نان درست شد
تو آمدی و لطف فراوان درست شد
مقدادها و میثم و سلمان درست شد

دلداده ام به عشق تو دلبر،ابوتراب

شکر خدا که خورده به ما آفتاب تو
شرمنده ایم از کرم بی حساب تو
با ما چه کرده مستی جام شراب تو
دنیا ندیده است به جز در رکاب تو

مردی شبیه مالک اشتر،ابوتراب

با یک اشاره ی تو برآورده می شود
اینجا تمام حاجتمان داده می شود
خیلی زیاد همیشه فرستاده می شود
بالم برای پر زدن آماده می شود

اذن و اجازه ای بده نوکر… ابوتراب

مارا ببر به سایه ی ایوان طلا ،نجف
شاهی و هست منزل خیل گدا، نجف
جنت کجاست؟ صحن بهشت خدا ، نجف
مشهد ،مدینه،سامره و کربلا،نجف

ما را شبی نجف ببر آخر،ابوتراب

دلبر تویی و با دل ما این و آن چه کار
جلد شما شده پرمان ، آسمان چه کار
عبد تو را به معجزه ای و نشان چه کار
پیش مسیح صحبتی از دیگران چه کار

هستم غلام حضرت قنبر ، ابوتراب

جان ها فدای چشمه ی خیر کثیرتان
آقا فقط شمائی و ماها فقیرتان
شاه و امیرمان توو ما هم اسیرتان
با ما چه کرده مستی جام غدیرتان

جانم فدای فاتح خیبر،ابوتراب…

مهدی شریف زاده