مرا سَری ست

مرا سَری ست که اُفتاده زیرِ پای حسن
به تختِ سلطنتِ این دل است جای حسن

هزار حاتمِ طائی شود گدای درش
هرآن کسی که به دنیا شود گدای حسن

دو دست داده خداوند تا که سینه زنم
یکی برای حسین و یکی برای حسن

حسین روضه ی هرروزه ی حَسَن بوده
تمامِ زندگی ام نذرِ روضه های حسن

به ساحَتَش همه جا احترام باید کرد
حسین خاسته از جای خود به پای حسن

غروبِ هفتمِ ماهِ صفر‌ جگرسوز است
نوای حضرتِ زهرا به کربلای حسن

 رضا رسول زاده