یا امام رضا(ع)

خورشید اگر در سایه ات پنهان نمیشد
شمع ضعیفی میشد و تابان نمیشد
از آسیاب طوس اگر احسان نمیشد
گندم برای سفره‌ی ما نان نمیشد

ایران بدون مشهدت ایران نمیشد

با تو به ایران حق صفایش را فرستاد
ارباب تا ری کربلایش را فرستاد
انسیه الحورا دعایش را فرستاد
موسی بن جعفر بچه هایش را فرستاد

مشهد نبود ایران قمر باران نمیشد

حاجت به ما دادی و این بارم صدم شد
هی قم به مشهدهایمان مشهد به قم شد
از میکده روزی ما این بار خم شد
هر کودکی که در حرم یک بار گم شد

تا آخر عمرش دگر حیران نمیشد

آقای رعیت پرور ای ارباب دلسوز
چشم تو شد خورشید گرم عالم افروز
خضر نبی در محضر تو دانش آموز
شیطان اگر حُسن تو را میدید آن روز

جبریل رامت میشد و شیطان نمیشد

کی این همه حُسن تو را دارد خدایا؟
نام تو از ما میکند دفع بلایا
آقایی از تو مهربان تر هست آیا؟
از تو فراوان میرسیده بر رعایا

حتی کسی که عاشق سلطان نمیشد

دریای الطاف خروشان است مشهد
دارالخلود باده نوشان است مشهد
میخانه‌ی خانه به دوشان است مشهد
کاشانه‌ی حلقه به گوشان است مشهد

با تو غلامت ارزنی ارزان نمیشد

بالاترین تخت جلالت مسند توست
عرش خدا هم احتمالا مرقد توست
دار و ندار ما فقیران مشهد توست
روزیمان الحمدلله از ید توست

بی لطف تو چشمان ما گریان نمیشد

از روضه‌ی “ابن شبیبت” غم عیان بود
هر شب اَنیست گریه‌های بی امان بود
هم غصه ات از شمر هم از ساربان بود
یک مرد اگر در بین آن نامردمان بود

ارباب ما دیگر تنش عریان نمیشد

عماد بهرامی