روز و شب در دل دریایى خود غم داریم

روز و شب در دل دریایى خود غم داریم

اشک, ارثى ست که از حضرت آدم داریم

شادى هر دو جهان در دل ما پنهان است

تا غمت در دل ما هست, مگر غم داریم؟

گاه در هیات رعدیم و پر از طوفانیم

گاه در خلوت خود بارش نم نم داریم

تازه آغاز حیات است شهید تو شدن

ما فقط غمزه ى چشمان تو را کم داریم

در قیامت دل ما در پى قدقامت توست

ما چه کارى به بهشت و به جهنم داریم؟

خنده ات جنت و اخم تو عذابى ست الیم

خوف داریم اگر از تو , رجا هم داریم

از ازل شور حسین بن على در سر ماست

تا ابد در دل خود داغ محرم داریم