یوسف زهرا

غزل عسل شود از نام با مسمایت

و کوه سجده کند پیش قد و بالایت

شوند, پای نگاه تو یوسف زهرا…

تمام اهل زمین خدا, زلیخایت

تو جلوه ای ز خدایی و وقت آمدنت

چه عاشقانه خودش میکند تماشایت

نگاه کوچه ی ما منتظر که در سحری…

بیایی و بزند بوسه بر کف پایت

به روی خاک مبادا قدم زنی آقا

گذار روی دو چشم ترم قدمهایت

فدای وتر شما در دل شب و صحرا

فدای خواندن قرآن و صوت زیبایت

همیشه و همه جا آرزوی من این است

شبی و من و شما , خیمه ی معلّایت

 سعید رمضانی