اگر چه دامنم آلوده است اما قبولم کن

اگر چه دامنم آلوده است اما قبولم کن
فقیرم,بی پناهم,بی کسم آقا قبولم کن

نه محض خاطر بی ارزشی مانند من آقا
مرا محض رضای مادرت زهرا قبولم کن
مرا نذر تو کردند از طفولیت پدر مادر
برای دل خوشیِ هر دوی آن ها قبولم کن

حرام است اینکه بی تو زنده باشم لحظه ای ارباب
بگیر از این منِ بیچاره جان را یا قبولم کن

عزیز فاطمه رحمی…که دارم میروم از دست
مرا آقاترین آقای این دنیا قبولم کن

مرا جان همان که دوستش داری, همان خانم
مرا جان رقیه, “دلبر بابا” قبولم کن

بدم اما شنیدم دست حر را هم گرفتی تو
اگر چه دامنم آلوده است اما قبولم کن

فرزاد نظافتی