قسم به حق

چه گویم از کرم و بخشش و سخای علی
که هست حاتم طایی خودش گدای علی

پی شناخت حیدر مباش ای عالِم!
“علی شناس” کسی نیست جز خدای علی

قسم به حق ز خدا ما نمی شویم جدا
اگر چو گَرد بچسبیم بر عبای علی

منی که پای کسی کج نمی کنم گردن
همیشه خم شده ام تا کمر به پای علی

که گفته است که من آدمِ علی هستم؟
مرا بس است که باشم سگِ سرای علی

عدو! امید به اسلام خود نداشته باش
که نیست دین نبی هیچ! بی ولای علی

اگر نبود, “فلانی” هلاک میشد, هان!*
که بسته زندگیِ خصم هم به رایِ علی

به کفر میرسد آن دین که باورش بشود
علی جدای خدا و خدا جدای علی…

حسین نادری