سوختیم از هِق هِق ات از گریه هایت سوختیم

سوختیم از هِق هِق ات از گریه هایت سوختیم
دور از دیدار امّا در هوایت سوختیم
باز با چشمانِ خود گشتیم دنبالِ شما
باز گُم کردیم عطرِ ردِّ پایت سوختیم

ابنِ طاووس از مناجاتِ تو در سرداب گفت
رو زدن هایت شنیدیم از دعایت سوختیم
کاش با هارون مکی نسبتی ما داشتیم
در تنور عشق می دیدی برایت سوختم
می چکد از دستمالِ گریه ات خونابه تا
مادرت از هوش رفت از های هایت سوختیم
چَشم زخم و چهره سرخ و جامه هایت خاکی اند
یک دهه شرمنده از حالِ عزایت سوختیم
کربلا یک روز ما را قسمتِ خود می کند
کربلا دیدی که از طفلی برایت سوختیم
دستهامان را گرفته دست های یک یتیم
سوختیم باز هم با روضه های مجتبایت سوختیم

شاعر:حسن لطفی