از سر زین

از سر زین به زمین شاه جهان چون افتاد
خیمه و عرش خدا کرد از این غم فریاد
نه کسی بود به دادش برسد در گودال
نه عدو کرد حیا از ستم و از بیداد
هر که آمد ز سر کینه به او زخمی زد
تکه تکه همه ی عشق علی رفت به باد
تیر و نیزه همه بد بود ولی بدتر از آن
آن لعین بود که دشنام به آقا می داد
یک نفر سوی حسین می رود آیا شمر است؟؟
من نگویم چه شد اما…گل زهرا جان داد

محمد هاشم مصطفوی