دل تنگم

نم پس نمی دهد دل تنگم برایتان
جز قطره های اشک که ریزم به پایتان

دستی به چشمِ مانده به راهم نمی کشید؟!
دستم دخیلِ پنجره های عبایتان

خود را به خواب می زنم و پا نمی شوم
شاید گذر کنید ز خواب گدایتان

انگار کوچه های شهر فقط پیش می روند
هر روز ، بیشتر طرف انزوایتان

ماهِ نگاه گرم شما رفته پشت پلک
من گم شدم میان شبِ اعتنایتان

ای کاش می شد از غزلم زود بگذرید
شاید عوض شود تب آب و هوایتان

وقتی قلم زدند همان روزهای دور
بر سرنوشتِ نابِ رقم خورده هایتان…

بد یا که خوب، هرچه شما لطف می کنید

رضا دین پرور