جانم حسن(ع)

عجیب نیست که دائم سر زبان من است
حسن قشنگ‌ترین واژه درجهان من است

اگر به گفتن ذکرش همیشه مشغولم
زبان برای همین کار در دهان من است

همیشه أشهَدُ أَنّ حسن کریم الله
پس از علی ولی الله در اذان من است

گدای سفره ‌ی او بوده اند اجدادم
همین بزرگترین فخر خاندان من است

به تیره روزی شب های خویش مفتخرم
برای اینکه حسن ماه آسمان من است

غم نداری خود را نمی‌خورم هرگز
چرا که مُهر حسن پای آب و نان من است

مرا به شاعر درگاه او شناخته اند
هزار شکر که در شهر این نشان من است

قبول اگر غزلم در خور مقامش نیست
ولی محبت او برتر از توان من است

اگر چه جان جهان شد برای ما اما
همیشه گفته حسن جان حسین جان من است

 سجاد روانمرد