اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
به نام خداوند یار آفرین
همان خالقِ شاهکار آفرین
خدایی‌که‌هنگام‌ِخَلق‌ِحُسین
به‌خود‌گفته‌صدهاهزارآفرین
به نام سمیع و علیم و بصیر
اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
زمین‌روشن‌وآسمان‌روشن‌است
کران‌تا‌کران‌کهکشان‌روشن‌است
بنازم به رخسار ماهی کز او
دل‌وچشم‌کرّوبیان روشن‌است
خودش نور و نورش سراج‌ُالمُنیر
اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
فقط حُول‌وحُوش خیابان او
بُوَد خطّ سِیرِ مُحبّان او
و در کربلا بیش از هر شبی
شب سوّم ماه شعبان او
هوا‌دلکش‌است‌وفضا‌دلپذیر
اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
گِرِه‌خُورده‌دلهای ما باحسین
شعاری نداریم جز یاحسین
و ما سالیانی‌ست فهمیده‌ایم
رفیقی نداریم الّا حسین
به دام رفاقت مرا کرد اسیر
اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
به‌قارون‌بگویید بر خود مَناز
که‌محروم‌هستی‌از این‌امتیاز
نکرده نصیب تو حُبّ‌الحسین
خداوند روزی‌دِهِ بی‌نیاز
حسینی‌نباشی؛فقیر‌ی‌فقیر
اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
چگونه سِپارم دلم را به غیر؟
مگر دیده‌ام کم از این خانه خِیر
به آنانکه در او فنا گشتنه اند
به‌فُطرُس به‌شُؤذَب به‌حُرّ و زُهیر
کسی‌نیست مانند او دستگیر
اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
به حقّ حسین و خدای حسین
بهشت از زیر لوای حسین
یکی از علامات ایمان ماست
همین گریه‌کردن برای حسین
مرا گریه‌کرده‌ست روشن‌ضمیر
اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
شدم باتو اهل تَغزُّل حسین
به‌اسم تو کردم تَوسُّل‌حسین
خداوند خیر مرا خواسته
که‌درقلبم اُفتاده‌حُبُّ‌الحُسین
چه لطفی خدا کرده بر این حقیر
اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
به‌عرش‌ِخدا گوشواره حسین
نبی مرکب است و سواره حسین
از این‌رو که از خُونَت اسلامِ ناب
گرفته حیاتِ دوباره؛ حسین
به تو می‌رسد آخرِ این مسیر
اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
بجُز تو کسی وِتر مُوتُور نیست
بجُز تو کسی سِرِّ مستور نیست
بگو لَن تَرانی به زوّار خویش
که سِیرِ جمالِ تو مِیسُور نیست
تو وجه خدایی؛ نداری نظیر
اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
دل آموخت از گردش روزگار
فقط‌می‌شود با تو شد ماندگار
شد آویزه‌ی گوش من این کلام
که خود کرده‌ای روزیِ سازگار
“حسینی‌بمان‌وحسینی‌بمیر”
اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
منم بنده‌ی زَرخَریدت حُسین
یکی از هزاران مُریدت حُسین
به فرق دو تای علی اکبرت
به‌حلقوم طفل شَهیدت حُسین
امان از عذابم بده یامُجیر
اَمیری حُسَینٌ وَ نِعمَ اَلاَمیر
محمدقاسمی