حسین جان

چشم های خشک من تا محنت دل میشود
روضه های تو برایم نصرت دل میشود

معصیت پای مرا بست و ز تو دورم نمود
فاصله ها علتش از غفلت دل می شود

هستی من را بگیر و این غمت را پس نگیر
با غمت چندین برابر قیمت دل می شود

تا که فرصت دارم آقا نامتان را می برم
بردن نام تو یک شب حسرت دل می شود

مرغ روحم با سلامی سوی تو پر می کشد
باز با لطفت زیارت قسمت دل می شود

بین راه کربلا هم گر بمیرم قانعم
اربعین پای پیاده فرصت دل می شود؟

روضه خوان کربلا شب های جمعه فاطمه است
روضه هایش را شنیدن منت دل می شود

ای بنی از چه رو با کام عطشان کشتنت
مادرت با ناله اش هم صحبت دل میشود

جواد قدوسی