اول علیست قبلِ ازل، ابتدا علیست

اول علیست قبلِ ازل، ابتدا علیست
پایان علیست آخرِ بی انتها علیست
مرکز علیست نقطه ی پرگار را علیست
محور علیست گردش این چرخ با علیست

شد می شود نشد دمِ مشگل گشا علیست
ذکری که کرده وا گره از کار یا علیست

آن حاکمی که در طلب تخت و تاج نیست
فکرِ رعیت است و به فکرِ خراج نیست
جنّت نجف به مُلکِ دگر احتیاج نیست
بیمارم و به جز دمِ حیدر علاج نیست

مثلش ندیده چشم فلک لافتی علیست
تنها امیرِ و مردِ جهان مرتضی علیست

قبله علیست کعبه و بتخانه را چه کار
رزقم علیست آب و غذا دانه را چه کار
ساقی علیست غصه ی پیمانه را چه کار
جلدِ نجف شده پرِ من لانه را چه کار

شاهی که رزق داده به دستِ گدا علیست
شاهی که قنبرش شده اند انبیا علیست

پیمانه ام بده صدو ده بار می خورم
از جام کوثری قدح یار می خورم
دارم چگونه بر در و دیوار می خورم
تنها به عشقِ حیدر کرار می خورم

سرمستِ مرتضی شده ام دلربا علیست
آن زرگری که کرده مِسم را طلا علیست

از بینِ باده ها میِ انگور بهتر است
مستیِ پر حرارت و پر شور بهتر است
از هرچه نور نورُ علی نور بهتر است
چشمانِ منکرِ تو شود کور بهتر است

تنها مسیرِ رفتنِ سمتِ خدا علیست
آنکه به دادمان برسد در جزا علیست

سرمست و دل سپرده ی جام علی شدیم
ما خاکِ پای هر چه غلامِ علی شدیم
هو می کشیم و عاشق نام علی شدیم
شکرِ خدا گدای امامِ علی شدیم

گَردیم و خاک و ذره فقط ، کیمیا علیست
آنکه گرفته دستِ مرا هر کجا علیست

هستم همیشه سائلِ این در ، ابوتراب
لطفت همیشه از همه بهتر ابوتراب
یا مرتضی علی مدد حیدر ابوتراب
ما را شبی نجف بِبَر آخر ابوتراب

من پاسبانِ این حرمم ، با وفا علیست
آنکه نکرده کلبِ خودش را رها علیست

دریا فقط تو هستی و ماها کویر علی
آقا فقط تو هستی و ماها فقیر علی
جان می دهم اگر که بگویی بمیر علی
لعنت به منکرانِ امیرِ غدیر علی

دعوا سرِ ولی همه ی ماجرا علیست
الحق مع علی وصیِ مصطفی علیست

گودال ماند و پیکرِ حنجر نداشته
هفتاد و دو تن و بدنِ سر نداشته
غارت، غروب و خواهرِ معجر نداشته
حرف از علیست اصغر و اکبر نداشته

شِبهُ النّبی و حیدرِ کرب و بلا علیست
تکرار شد مدینه و در کوچه ها علیست.‌‌‌..

 مهدی شریف زاده