شعر روضه حضرت فاطمه (س)

باید که بر دیوار بگذارم سرم را
دنیا گرفت از من تمامِ باورم را

دستانِ لرزانم چگونه می تواند
تدفین نماید پاره های پیکرم را !؟
یک نیمه از قلبِ مرا ” دیوار ” له کرد
” در ” می فشارد نیمه های دیگرم را

با آب باید جسمِ دریا را بشویم؟
یا زخمِ میخِ آیه های کوثرم را؟

می خوانم از چشمانِ خیس و سرد و ساکت
بغضِ شکسته در نگاهِ دخترم را

دیشب حسن تا صبح هی در خواب می گفت :
بابا! کسی در کوچه ها زد مادرم را

دارم خجالت می کشم از بچه هایت
پیشِ حسن بالا نمی گیرم سرم را

این غصه قلبِ خسته ام را می فشارد :
من بودم و نامرد می زد همسرم را

محمدمهدی امیری