اشعار مدح امام حسین ع

زمین و کلّ فلک,هفت آسمان,دنیا

فقط برای حسین آفریده شد اصلاً

بخوان نماز و عبادت بکن خدا را چون…

سرش برای همین ها بریده شد اصلاً

چه کربلا ست که آدم به هوش می آید

هنوز ناله زینب به گوش می آید

چه کربلاست کز آن بوی سیب می آید

صدای ناله ی مردی غریب می آید

طی میکنم راهی که تو ترسیم کردی

قلب مرا از عاقبت پر بیم کردی

تنها نخوردی سیب خوش بوی حرم را

شکر خدا این سیب را صد نیم کردی

چه خوب است آب و هوایی که دارید

همیشه بهشت است جایی که دارید 

الهی نبیند به خود روی خلوت

شلوغی این کوچه هایی که دارید 

ما سمت هر بنی بشری ول نمیشویم

یا مثل قبله ها کج و مایل نمیشویم

ما شیعیان ز روز ازل قول داده ایم

اصلن بدون تربت تو گل نمیشویم

عشق را در سحر نگاه کنید

ذکر ِ خود را اِله اِله کنید 

گاه تصویر ِ ماه در چاه است

دلِ ما را محیطِ ماه کنید 

وقتی همه جا شُهره به عنوان تو باشیم

باید که فقط ریزه خور خان تو باشیم

دامن نکش از دست گداهای گرفتار

بگذار کمی دست به دامان تو باشیم

نازِ بی وقفه که بنیاد نمیخواهد که

زلفِ “بر بادده ات” بادنمیخواهد که

بهر از پای در آوردن عشاق خودت 

این همه حسن خداداد نمیخواهد که

سقاکه رفت…ساقی آب آوری که نیست
آتش گرفته میکده را …ساغری که نیست

خاصیت نگاه تو ما را خراب کرد
این آفتاب غوره ما را شراب کرد

تک تک برایتــان همه از غم نوشته اند
ازداغ و درد هــــای دمادم نوشــته اند

عاشق به سوز عشق خودش اعتنا کند
عشق به غیر آل علی را رها کند