این چه ماهی ست که خون صورت او پوشیده ؟
این چه نخلی ست به صحرای عطش خشکیده ؟
این چه سروی ست تبر خورده شکسته ساقه ش ؟
این چه یاسی ست که عطرش همه جا پیچیده ؟
رضا رسول زاده
لشکر کوفه به اشکبصرم می خندند
همه دیدند شده خونجگرم می خندند
نخل امید مرا چون کهز ریشه کندند
دور تا دور تن گلپسرم می خندند
آن کودکی که در دلمیدان امان نداشت
تاب گلوی خشک وراآسمان نداشت
می خواست یک کلامبگوید که تشنه ام
اما هزار حیف که طفلیزبان نداشت
بیتاب شد چو عمه ی خونین جگر عمو
منآمدم که از تو بگیرم خبر عمو
دراین همه بلا به خدا خیمه ماندنم
آتشزند به جان و دلم بیشتر عمو
باباسلام گوشه ی ویران خوش آمدی
درمحفل غریب یتیمان خوش آمدی
باباسلام پس تو چرا دیر آمدی
حالاکه شد سه ساله ی تو پیر آمدی
نیمه ی شب ماه تابانآمده
گوشه ی ویرانه مهمانآمده
خانه ام را آب و جارومی کنم
فرش راه یار گیسو میکنم
بی تاب شد چو عمه ی خونین جگر عمو
من آمدم که از تو بگیرم خبر عمو
در این همه بلا به خدا خیمه ماندنم
آتش زند به جان و دلم بیشتر عمو
نام تو بلند است به هرجا , خبری هست
هر جا که کریم است , گدا پشت دری هست
ما مشتری درهم اجناس تو هستیم
در کیسه بریز هرچه غم و خونجگری هست
عمری ستپا به پای شما سینه می زنیم
با نوحههای کرب و بلا سینه می زنیم
یا مثلتو به صبح و مسا گریه می کنیم
یا مثلتو به صبح و مسا سینه می زنیم
از آنخوشم که شدم نوکر سرای حسین
منمغلام کسی که بود گدای حسین
دو چشمداده خداوند تا که گریه کنم
یکیبرای حسن آن یکی برای حسین
یا سیدالشهید عزیز خدا حسین
ای نورچشم حضرت خیرالنسا حسین
محکمگره بزن دل ما را به زلف خود
ای میوهی دل علی مرتضی حسین
شروع عشق به نام خدا به نام شما
من آفریده شدم تا شوم غلام شما
هزار شکر نبوده هنوز روی سرم
به غیر سایه ی لطف علی الدوام شما