علی مشهوری

گریه کردم

نام تو را هرجا شنیدم,گریه کردم
هر وقت دختر بچه دیدم گریه کردم

دلْ سنگی ام شهره است,اما ناخوداگاه
تا ماجرایت را شنیدم,گریه کردم

علی ولی اللّٰه

بروی ماه تو باید علی حجاب کشید
بجای صورت تو بای آفتاب کشید

برای شیعه چه مقدار اشک ریخته ای؟
که بار چشم پرآب تو را سحاب کشید

شعر روضه حضرت زهرا(س)

صبح من!شب تمام شد برخیز
بی تو بی رونق است خانه ی من
رود جاریِ دشت این خانه
موج دریای بی کرانه ی من

حروف, جامه ی اوزان دریده اند زتن

حروف, جامه ی اوزان دریده اند زتن
ردیف کرد به اندام شعر خویش کفن

قلم به سینه ی خود می زند ز ماتم او
و اشک می چکد از هر هجا هجای سخن

نوای عاشقی از کیست اینچنین اینجا

نوای عاشقی از کیست اینچنین اینجا
نشسته قطره ی آبی روی جبین,اینجا

بروبه سمت خیام ای امیرلشگر عشق
نشسته اند دو نامرد در کمـیـن اینجا

حال و روزش با نوای عشق بهتر میشود

حال و روزش با نوای عشق بهتر میشود
هر که چشمش در میان روضه ها تر میشود

این دل سنگم که جای خود,شنیدم از کسی
ریگ های دشت با نام تو گوهر میشود

عاشقی ادعا نمی خواهد

عاشقی ادعا نمی خواهد
نوجوان که عصانمی خواهد

چشم خیس و دل کباب بس است
نوکری دست و پا نمی خواهد

مژده مژده مژده مژده آیت عظمی رسید

مژده مژده مژده مژده آیت عظمی رسید
کاف و ها و یا و عین و صاد و اَعطینا رسید
سَبِّح اسمَ رَبَّکَ الاَعلی تلاوت می کنند
حوریان دارند بر نور تو عادت می کنند

دکمه بازگشت به بالا