آماده می شوم

آماده می شوم غزلی را بنا کنم

در شور عشق, قافیه ای دست و پا کنم

باز از شرابِ دوست شدم مست و بی قرار

باید که پیر میکده ها را صدا کنم

میخانه ای برای دلم جور کرده ام

تا رازِ سرخوشیِّ خودم بَر مَلا کنم

رازی که گفتنش همه را مست می کند

وقتش شده بگویم و خود را رها کنم

پس اهل میکده! همه سر تا به پای, گوش

تا خوب حقِّ مطلب خود را ادا کنم

از راه آمده قمرِ آخرالزَّمان

یعنی امام عصر, همان حیدرالزَّمان

از راه آمده ست رسانَد پیام عشق

از راه آمده ست که باشد امام عشق

یاایهاالعزیزِ دو دنیای من, سلام

گفتم سلام و اوست علیک السلام عشق

وقتش رسیده سوی کلامم خودت شوی

چون حرف با شما شده حُسن ختام عشق

هرکس که پای بزم شما بود, زنده ماند

ای عشق بادوام, تویی با دوام عشق

تا زنده ام گدای سرِ سفره ی توﺃم

آری, امیرعشق تویی, من غلام عشق

اَلحَق که شاه هستی و ارباب زاده ای

تو یوسفی ترین پسر خانواده ای  

صاف و زلال, آینه ی ناب آسمان

تابیده است در شب مهتاب آسمان

تابیده است حضرت ماه چهارده

بر صفحه ی دوازده قاب آسمان

این نور با ﺗﻸﻟﺆِ صاحب زمانی اش

آرامشی است بر دل بی تاب آسمان

جبریل با ترانه ی عشق محمّدی

گوید خوش آمدید به ارباب آسمان

امشب برای عرض ارادت به مَقدَمش

نیکو نوشته اند روی باب آسمان

حق, نقشه ی عدو صفتان را بر آب کرد

تا حضرت امام زمان انقلاب کرد

ای چشم من به راه تو, ﺃدرِک ﺃسیرُکَ

آدینه در پناه تو, ﺃدرِک ﺃسیرُکَ

ای واژه ی جمال خدا جلوه گر شود

در قاب روی ماه تو, ﺃدرِک ﺃسیرُکَ

صبح ظهور تو فرج عاشقان توست

خورشید من پگاه تو, ﺃدرِک ﺃسیرُکَ

این قلب تیره, روشن و شفّاف می شود

با گوشه ی نگاه تو, ﺃدرِک ﺃسیرُکَ

از دوری تو ثانیه هایم تباه شد

من عبد روسیاه تو, ﺃدرِک ﺃسیرُکَ

 ((دارد زمان آمدنت دیر می شود))

تقصیر ماست این همه ﺗﺄخیر می شود

ای آخرین بهانه ی دنیا ظهور کن

ای آشنای غربت فردا ظ
ه
ور کن

باید که چند روضه بخوانم برای تو

ای چشم تو خلاصه ی دریا ظهور کن

می خوانم از حوادثِ آن کوچه های تنگ

آقا قسم به پهلوی زهرا ظهور کن

آقا به جان دخترکی بی پناه که

افتاده بود زیرِ لگدها ظهور کن

آتش, خیام, سیلی و غارت, چه گویمت؟

آقا به داغِ زینب کبرا ظهور کن

قرآن به روی نیزه و تفسیرها به خاک

آقا بیا به حقِّ بدن های چاک چاک

حمید رمی