اشک غریب

حال و روز مادری بیمار گریه آور است
گریه‌های کودکی تبدار گریه آور است

عاشقان گاهی ز روی هم خجالت می‌کشند
دیدنِ اشک غریب انگار گریه آور است

همسری پیشِ نگاه همسری روی زمین…
تا که می‌افتد چرا هربار گریه آور است

اشک‌های فضه و اسما گواهی می‌دهد
راه رفتن با دو چشم تار گریه آور است

دست بر دیوار می‌گیرد نیفتد بر زمین
تکیه‌اش بر قامت دیوار گریه آور است

هر شب از زخمی که از مسمار خورده فاطمه
نیمه شب‌ها می‌شود بیدار, گریه آور است

دارد از دستِ ز کار افتاده زحمت می‌کشد
نان که زهرا می‌پزد بسیار گریه آور است

چهره‌اش را از علی هر روز پنهان می‌کند
زیر چادر گریه‌ی دلدار گریه آور است

شهرِ بی انصاف با حیدر چه بد تا می‌کند
غُصه‌های حیدر کرار گریه آور است

رضا باقریان