اعجاز مسيحا
این پیک بهار است رسانید به مستان
با “نادعلی” می شکفد گل به گلستان
لبخند علی اخم علی، عید و زمستان
از چشم علی نور دمیده است به بستان
تحویل علی می دهم امسال دلم را
بهتر کند ای کاش که حال کسلم را
شعری که مرا در طرب آورد علی بود
یک شعر پر از شور و پر از درد علی بود
شاهی که قناعت به نمک کرد علی بود
گشتیم نگردید فقط مرد علی بود
“مردی” صفتی در قد و اندازه ی ما نیست
جز او به کسی مرد نگویید روا نیست
چشمان علی مخزن الاسرار پیمبر
دست و دل و شمشیر علی یار پیمبر
وا کرده به تیغش گره از کار پیمبر
برده غم و اندوه ز رخسار پیمبر
خوابیدن او جای نبی عین جهاد است
ترسو ولی از ترس سرش بار سفر بست
حیدر همه کاره است پیمبر که نباشد
این آیه گواه است مرض گر که نباشد
هرکس نپذیرفت چه بهتر که نباشد
تسلیم دوتا چشم علی هر که نباشد
از گردش این چشم به جانش شرر افتد
با چشم علی هر که در افتاد ور افتد
خیل خلق الله نبودند و علی بود
شاهان جهان شاه نبودند و علی بود
مهر و ملک و ماه نبودند و علی بود
نه رهرو و نه راه نبودند و علی بود
آدم وسط آب و گلش پیش خدا بود
حیدر سر سجاده ی خود گرم دعا بود
افتانم و خیزان ز قعودت و قیامت
طعنه زده غوغای قیامت به “قیامت”
جان داده به هر مرده دلی بردن نامت
گیراتر از اعجاز مسیحاست کلامت
آن خطبه ی بی نقطه که مانند ندارد
چیزی کم از آیات خداوند ندارد
با تو نه غمی هست نه جای نگرانی
تنها تویی آن کس که سر قول بمانی
شاهی و گدا را به کنارت بنشانی
تنها تو امیری نه فلانی و فلانی
من که سر انگشت تو دیدم دو جهان را
هرگز نپذیرم به امیری دگران را
دل برده ای از گبر و مسیحی و مسلمان
هر گوشه ی دنیا رسد آوای علی جان
از نیجریه تا یمن و لندن و لبنان
مستر موسیو سیدی آقا سنه قوربان
ترک و عرب و فارس یُلی که بورا دوشدی
هر کیم اِلَه اُز دیلِنه صحنینده دانوشدی
هر کیم یِتِشب بو حرمه دربدر اُلماز
بو صحن و سرادن یُرُلی بیر نفر الماز
بیزم گجه لر گوزلَرِیَ سِز سحر الماز
سندَن سورا هچکیم شیعه لَرچون پدر الماز
آقام سن اُلین فاطمه آنام داها اِیتر؟!
سیزین قاپیدن ایکی سرادَ هارا اِیتر؟!
داود رحيمي