ای گل نرگس

ای گل نرگس چرا همپای آهت غربت است
گریه کن لازم نداری ؟ روضه هایت خلوت است

چشم ما کرده هوس یکبار خون گریه کند
روزی این چشم بی توفیق، اشک حسرت است

یک حسین از تو رسید و عالمی آشفته شد
بین روضه، بودن صاحب نفس ها نعمت است

ناله‌ ات ما را عزادار سر بر نیزه کرد
هرکجا که روضه داری اشک ما هم دعوت است

گوشه ی تنهایی ام دق می کنم، کی می رسی ؟
اشتیاق وصل از شیرینی هم صحبت است

سائل اشکم ، رفیق گریه های بی کسی
بچه های فاطمه الطافشان بی منت است

خرج روضه می شویم و منصب ما نوکری ست
روضه خوانی نعمت است و گریه کردن خدمت است

در نماز خویش هرشب روضه داری می کنم
می کشد تسبیح آه و روضه خوانم تربت است

غصه ی عریانی جد غریبت روی خاک
مایه ی آه تمام خاندان عصمت است

سینه ام بر زیر پا افتادنش را گریه کرد
تنگی پیراهنم پیراهنش را گریه کرد …

ناصر دودانگه