بعد هدینای حسین

ز همان روز ازل بعد هدینای حسین
دهنم خورده به شیرینی حلوای حسین

نقطه دلبری خالق و بنده حرم است
وسط سجده روی تربت اعلای حسین

متولّد شده ی چشم امام حسنم
آمدم گریه کنم گوشه دنیای حسین

به تباکی وسط اهل بکاء خوشحالم
همچنان قطره که افتاده به دریای حسین

دم اگر داده مسیح از دو دم ارباب است
جان ناقابل من بسته به امضای حسین

زیر قولم نزدم با همه ی بار گناه
سر وقت آمده ام روضه ی شب های حسین

محض اینکه نبُرد پای من از روضه او
بگذارید سرم را به کف پای حسین

اربعین، پای پیاده بروم یا نروم
فیض چای نجفی می برم از چای حسین

“چقدر نام تو زیباست ابا عبدالله”*
مشق شب تا سحر من شده املای حسین

وحشت و ترس ندارم ز شب اول قبر
آبرو داده به من وعده فردای حسین

شانه ی عرش خدا، جای عزیز نبی است
پس چرا گوشه گودال شده جای حسین

همه جای بدنش زخم شده، هل ندهید
حرمت کعبه کجا و قد و بالای حسین!

جلوی چشم تر فاطمه کمتر بزنید
عوض بوسه، نوک چکمه به اعضای حسین

رضا دین پرور