بغض غربت

هستم یتیم لیک پر از شور وعزتم

حُسن ختام و پرچم پایان نهضتم

بابا خوش آمدی که ببینی که شهر شام

افتاده در خروش ز غوغای غربتم 

آن شب که بغض غربت دیرینه ام شکست

سنگینی بلای تو آیینه ام شکست

با هر تنفسم به خدا درد می کشم

از محمل افتاده ام و سینه ام شکست

 

وقتی به نیزه وجهه ی بیت الحرام بود

قلبم کجا به فکر غذا و طعام بود

از آن زمان که وارد اینجا شدم دلم

در فکر انقلاب در این شهر شام بود

 

وقتی که دین حضرت حق بی مدد بُوَد

درد رقیه ات نه ز ضرب لگد بُوَد

این زخمهای پیکر من کِی مشخص است

وقتی که زخمهای تنت بی عدد بود

 

من یکتنه حریف هزاران ز دشمنم

نقش حماسه بر تن تاریخ میزنم

آنقدر ناله سرکشم و داد میزنم

تا اینکه کاخ ظلم بیفتد به پای من

 

دیگر کسی به آل علی سبّ نمیکند

خون در دل شکسته ی زینب نمیکند

بی روضه ی حسین پس از مرگ من پدر

این شهر شام روز خودش شب نمیکند

مجید خضرایی