ذاتی که یکتا خلق شد، دو تا نخواهد شد
هرکس گدای او نشد آقا نخواهد شد
دور از علی بودن به نوعی مرگ تدریجی ست
امروزمان بی عشق او فردا نخواهد شد
قطره به قطره جمع کن اما توسل کن
حیدر نخواهد قطره ها دریا نخواهد شد
اصلا جهان بی نجف لطفی مگر دارد؟
دنیا بدون مرتضی دنیا نخواهد شد
این قامت سروی که نوکر برده ارث از او
جز رو به ایوان طلایش تا نخواهد شد
دل خانه ی مولاست ، غیر از عشق بی مثلش
حب کسی در سینه ی ما جا نخواهد شد
در ذات بی مانند او قدری تامل کن
چیزی نخواهد یافت عقل الا نخواهد شد
جعل روایت هم فقط اسراف کاغذ بود
روی زمین مثل علی پیدا نخواهد شد
ناصر دودانگه
مصرع اول کامه ی (دوتا ) مشدد خوانده می شود